του Αριστείδη Ζαννίκου
Το ότι υπάρχουν (και) στην Πατρίδα μας αρκετοί πολίτες με φανερά φιλορωσικά αισθήματα, δεν είναι κάτι άγνωστο. Ούτε είναι λίγοι οι συμπατριώτες που θαυμάζουν τον Πούτιν και ας είναι ένας εκ των πλέον αυταρχικών ηγετών.
Βέβαια η Ελληνική συμπάθεια στη Ρωσία, είναι παλαιά. Κατά τα πρώτα σαράντα χρόνια του Νεοελληνικού κράτους (1827-1865), κοντά στα κόμματα Αγγλικό και Γαλλικό, δεσπόζουσα θέση κατείχε και το Ρωσικό. Μάλιστα, για κάποιο διάστημα, κυβέρνησε (τότε) τη Χώρα μας.
Λόγοι ιδεολογικοί, θρησκευτικοί, πολιτιστικοί και οικονομικοί, κυρίως όμως μια (ενδόμυχη) αντιπάθεια προς κάθε τι το Δυτικό, είναι που εξηγούν τα φιλορωσικά αισθήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι, φιλορώσους ανιχνεύουμε τόσο στον αριστερό όσο και στον δεξιό χώρο του εγχώριου ιδεολογικοπολιτικού φάσματος.
Ούτε και είναι ανεξήγητο ότι, βαθύτατα θρησκευόμενοι συμπατριώτες, (τόσο του παλαιού, όσο και του νέου ημερολογίου), βλέπουν με πολύ συμπάθεια τη Ρωσία και τους Ρώσους χριστιανούς, ενώ αντίθετα εχθρεύονται τους “Παπικούς” Δυτικούς.
Βέβαια, πολίτες (και Κόμματα) που πρόσκεινται θετικά έναντι της Ρωσίας του Πούτιν, συναντά κανείς σε όλα σχεδόν τα Δυτικά Κράτη και όχι μόνο στην Ελλάδα. Προ ετών, σε κάποια σχετική δημοσκόπηση, τα ποσοστά των Ρωσόφιλων σε Ελλάδα, Ισλανδία, Γερμανία, ακόμη και Βρετανία, έφθαναν το 20%, ενώ ήταν μόλις 9% σε Φινλανδία και Τουρκία !!!
΄Εκτοτε, προφανώς πολλά έχουν αλλάξει. Η πολιτική Ερντογάν π.χ. έχει μεταστρέψει την Τουρκική κοινή γνώμη, που βλέπει πλέον με συμπάθεια την Ρωσία, ενώ έχουν αυξηθεί τα αντιδυτικά αισθήματα πολλών Τούρκων πολιτών (όχι βέβαια όλων).
Μια εξήγηση του παράδοξου αυτού φαινομένου είναι ότι ο Ερντογάν, όπως και άλλοι αυταρχικοί ηγέτες ανά τον κόσμο (θυμηθείτε τον Τραμπ) “τα βρίσκουν” σε όλα τα επίπεδα, πιο εύκολα με τον επίσης αυταρχικό Πούτιν επειδή έχουν τον ίδιο “αξιακό κώδικα”.
Με τα παραπάνω ως δεδομένα, είναι να απορεί κανείς που, ακόμη και σήμερα, με τη Ρωσία να απειλεί στρατιωτικά την Ουκρανία, (και έμμεσα όλη την Ευρώπη) υπάρχουν συνέλληνες που, συγκαλυμένα ή απροκάλυπτα, υποστηρίζουν ότι ¨καλώς πράττει” η Ρωσία προκειμένου να διασφαλίσει “ζωτικό χώρο” έναντι πιθανής νέας επέκτασης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς.
Η άποψή τους φαντάζει να διαθέτει λογική. Όμως, αν ανατρέξουμε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν η Ναζιστική Γερμανία που, με το ίδιο ακριβώς επιχείρημα, (την ανάγκη εξασφάλισης “ζωτικού χώρου”), αιματοκύλησε την ανθρωπότητα με επιθέσεις (αναίτιες), καταλήψεις και προσαρτήσεις Ευρωπαϊκών Κρατών.
Και είναι ακριβώς το ίδιο επιχείρημα που επικαλείται, όλο και πιο συχνά και απροκάλυπτα, η Τουρκία, (τόσο του Ερντογάν όσο και των Κεμαλιστών), για να δικαιολογήσει τις επεκτατικές βλέψεις και επιδιώξεις της τόσο στο Αιγαίο, όσο και στον Έβρο και την Ανατολική Μεσόγειο, πάντα βέβαια σε βάρος της Πατρίδας μας.
Αν λοιπόν, καλόπιστα, οι διαπνεόμενοι από φιλορωσικά αισθήματα συνέλληνες δικαιολογούν σήμερα τον Πούτιν που στρέφεται κατά της Ουκρανίας, τί θα μπορούν να πουν αν, αύριο, μεθαύριο, πράξει η Τουρκία του Ερντογάν (ή κάποιου διαδόχου του) τα ίδια, στρεφόμενη κατά νησιών μας ή του Έβρου;
Οι Τούρκοι θα πουν, (το λένε ήδη), ότι, η στρατικοποίηση των νησιών μας (που τη θεωρούν αντισυμβατική και παράνομη), θέτει δήθεν σε κίνδυνο τη δική τους ασφάλεια, γι΄αυτό και, αναζητώντας “ζωτικό χώρο” προς άμυνα, επιτίθενται, (προσώρας φραστικά) εναντίον μας, αμφισβητώντας ακόμη και την Ελληνική κυριαρχία στα νησιά μας.
Αν όμως αυτό λάβει τη μορφή στρατιωτικής επίθεσης εναντίον μας, οι συμπατριώτες που πιστεύουν ότι καλώς ενεργεί σήμερα ο Πούτιν, θα παίζουν μήπως “παλαμάκια” στους επιτιθέμενους Τούρκους; Θα αντισταθούν; Θα ζητήσουν βοήθεια; Και αν ναι από ποιούς; Μήπως από όσους, διαχρονικά, εχθρεύονται και χλευάζουν;
Να είμαστε προσγειωμένοι και ρεαλιστές. Ηγετικές φυσιογνωμίες όπως οι Ελευθέριος Βενιζέλος, Κων/νος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου, παρά τις ό,ποιες διαφορές μπορεί κανείς να εντοπίσει ότι είχαν ως “πολιτικά μεγέθη”, την Πατρίδα μας την προσανατόλισαν σταθερά και οι τρείς προς τη Δύση. Και αυτό έγινε χωρίς καμιά παρέκκλιση ή παρασπονδία και χωρίς πισωγυρίσματα.
Αν τούτο έπραξαν διαχρονικά ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ της Ελλάδας, (που κάτι παραπάνω γνώριζαν από εμάς), χρέος μας σήμερα είναι να μην αλλάξουμε ούτε κατά μία μοίρα την πορεία που αυτοί χάραξαν.
΄Οσοι από τυφλές ιδεοληψίες, θρησκευτικό φανατισμό, πολιτικά ή άλλα συμφέροντα προπαγανδίζουν το αντίθετο, απλά ανοητεύουν και υπονομεύουν το Εθνικό συμφέρον. Υπάρχει αμφιβολία;
Υ.Γ. “Ανήκομεν εις την Δύσιν” Ρήση Κων/νου Καραμανλή. Λογική συνέχεια: – Παραμένουμε στη “Δυτική οικογένεια” έστω κι αν αυτή δεν είναι “αγγελικά πλασμένη” ούτε άμωμη…΄Οπως “άμωμη δεν ήταν ούτε και είναι η οποιαδήποτε Υπερδύναμη”.
Βροντάδος 20-2-2022
